ΤΟ "ΟΧΙ" ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ! ! !

ΠΕΜΠΤΗ 30-4-09 ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ!

Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ γιατί μου δίνετε την ευκαιρία με αφορμή την επίκαιρη ερώτησή σας να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα σχετικά με την απόφαση αυτή η οποία, όπως ξέρετε, ολοκληρώνει μια σειρά από αμφισβητήσεις που υπήρξαν σχετικά με το προεδρικό διάταγμα 164/2004 και σχετικά με την ερμηνεία του Συντάγματος και συγκεκριμένα του άρθρου 103 παράγραφος 8 για τους συμβασιούχους. Τα κύρια δεδομένα της απόφασης αυτής είναι δύο. Πρώτο δεδομένο: Αποδέχεται ότι η νομοθεσία που στηρίζεται στο προεδρικό διάταγμα 164/2004 σημαίνει πλήρη προσαρμογή προς το κοινοτικό κεκτημένο σχετικά με τους συμβασιούχους, κάτι που δεν υπήρχε προηγουμένως. Είχαμε ένα τεράστιο κενό από το 2004 διότι η νομοθεσία που υπήρχε ουδέποτε προσάρμοσε τα ελληνικά δεδομένα στην κοινοτική πραγματικότητα. Το δεύτερο όμως το οποίο λέει η απόφαση αυτή, αφού καθορίζει ό,τι μέτρα έχουμε πάρει και την εφαρμογή του διατάγματος και βεβαίως τη μοριοδότηση στη συνέχεια, είναι ότι βεβαίως τα μέτρα αυτά είναι απολύτως επαρκή, λέει όμως ότι εναπόκειται στον δικαστή ο οποίος εφαρμόζει την εσωτερική νομοθεσία από κει και πέρα να προσθέσει εγγυήσεις σ’ ό,τι αφορά τους συμβασιούχους. Κύριε Πρόεδρε, η λέξη-κλειδί στην απόφαση αυτή είναι η αναφορά στον εσωτερικό νομοθέτη. Εδώ περιλαμβάνεται βεβαίως κατά κύριο λόγο ο συντακτικός νομοθέτης, ορθότερα ο αναθεωρητικός γιατί το άρθρο 103 παράγραφος 8 αναθεωρήθηκε κατά την Αναθεώρηση του 2001. Με πάρα πολύ προσεκτικό τρόπο το δικαστήριο δεν θέλει να φέρει σε αντίθεση την κοινοτική τάξη με το Σύνταγμα γιατί γνωρίζετε το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει όσο δεν υπάρχει κράτος Ευρωπαϊκής Ένωσης και γνωρίζετε τι ζήτημα δημιουργείται σχετικά με αυτή την ιεράρχηση των κανόνων δικαίου, ιδίως στη σχέση του Συντάγματος. Κατόπιν τούτου, τονίζω ότι έχουμε προσαρμοστεί. Υπάρχει εκείνο το κομμάτι που έκανε αορίστου χρόνου 33.000 ανθρώπους γιατί αυτό προέβλεπε αυτή η μεταβατική περίοδος προ της Αναθεώρησης του 2001 και μετά.Aπό εκεί και πέρα υπάρχει αυξημένη μοριοδότηση. Από 40% το πήγα 50%. Αφορά όχι μόνο στη θέση που έχει ο συμβασιούχος αλλά σε πολύ ευρύτερο κύκλο. Και εδώ θα μείνουμε. Θέλω να τονίσω προς κάθε κατεύθυνση για να μην παραπληροφορούνται οι συμβασιούχοι -όχι από εσάς αλλά γενικότερα από διάφορα που λέγονται- ότι μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου είτε είναι συμβάσεις εργασίας είτε συμβάσεις έργου είναι αδύνατη λόγω Συντάγματος. Κατόπιν τούτου δεν πρόκειται να έρθει καμία ρύθμιση που να μετατρέπει αυτομάτως τις συμβάσεις αυτές. Και δεν θα μπορούσε να έρθει. Το απαγορεύει το Σύνταγμα. Εναπόκειται στα δικαστήρια να είναι εγγυητές του να μην υπάρχει καταχρηστική ανανέωση των συμβάσεων, αλλά ως εδώ. Και ίσα-ίσα αυτό που πρέπει να κάνουμε εδώ και στο οποίο ο κοινοβουλευτικός έλεγχος πρέπει να αποβλέπει είναι περιπτώσεις όπου η διοίκηση καταχρηστικά ανανεώνει τις συμβάσεις, αυτές να αναδεικνύονται σε επίπεδο κοινοβουλευτικού ελέγχου. Κατά τα άλλα άλλη νομοθετική ρύθμιση δεν πρόκειται να έρθει και γιατί έχουμε πλήρως προσαρμοστεί –το είπε η απόφαση αυτή- και γιατί το Σύνταγμα δεν το επιτρέπει. Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε Πρόεδρε, μπορεί να υπερβώ τον χρόνο μου κατά ένα με δυο λεπτά αλλά είναι ανάγκη. Κύριε Πρόεδρε, τονίζω ένα πράγμα. Και το τονίζω προς όλους εκείνους των οποίων την αγωνία καταλαβαίνω. Δεν υπάρχει περίπτωση -και ας μην οδηγηθούν σε δικαστικές περιπέτειες που θα τους κοστίσουν- μετατροπής συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου αυτομάτως σε αορίστου. Τελείωσε αυτό γιατί το απαγορεύει το Σύνταγμα. Έχουμε τρεις αποφάσεις ολομελειών: Συμβουλίου της Επικρατείας, Αρείου Πάγου, Ελεγκτικού Συνεδρίου. Αυτό δεν είναι δυνατό. Και το ορίζει σαφώς η απόφαση. Γι’ αυτό το λέω και οφείλω να το διευκρινίσω γιατί θα αρχίσουν πάλι οι αμφισβητήσεις και οι περιπέτειες ενώ το ξεκαθαρίζει το δικαστήριο. Πρώτα-πρώτα έλληνες Βουλευτές, μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου ξέρουμε ότι όταν αναθεωρήσαμε το Σύνταγμα στο άρθρο 103, παράγραφος 8, το 2001 ρητά είπαμε ότι απαγορεύεται αυτή η μετατροπή. Αυτό το δικαστήριο το σέβεται απολύτως. Σας διαβάζω το συγκεκριμένο: «κατά την έννοια της ρήτρας 5, σημείο 1» η βασική ρήτρα για την οποία μιλάμε «η συμφωνία αυτή δεν αποτελεί κώλυμα για την εφαρμογή ενός κανόνα της εθνικής νομοθεσίας που απαγορεύει απόλυτα στον δημόσιο τομέα να μετατρέπει την σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, μια σειρά διαδοχικών συμβάσεων εργασίας κ.λπ.». Γιατί το είπα αυτό; Σας το είπα κομψά επειδή δεν θέλει να μπαίνει το δικαστήριο σε θέμα ιεραρχήσεων των κανόνων δικαίου. Γνωρίζετε την νομολογία Costa vs Entel. Γνωρίζετε την νομολογία … Ξέρετε πολύ καλά τι μπορεί να προκύψει όσο δεν έχουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση κράτος με οργανωμένη εσωτερική έννομη τάξη ενιαία και σε συνταγματικό επίπεδο. Αποφεύγει το δικαστήριο να μπαίνει σε θέματα σύγκρουσης με το Σύνταγμα. Γι’ αυτό το είπε αυτό εδώ. Δηλαδή, λέει τι απλά; «Αν έχετε κανέναν κανόνα δικαίου και δη υπερκείμενο όπως είναι το Σύνταγμα που το απαγορεύει για μένα είναι απόλυτα θεμιτό». Και αυτό κάνει. Μας λέει «σεβαστείτε το Σύνταγμά σας». Το Σύνταγμα λοιπόν το λέει προς κάθε κατεύθυνση, σε όλους τους συμβασιούχους που ξέρουν την αγωνία μου, γιατί 33.000 έγιναν αορίστου χρόνου διότι τόσοι μπορούσαν να γίνουν. Παραπέρα δεν μπορούσε να γίνουν. Τι είπε παρακάτω το δικαστήριο; Το δικαστήριο λέει: «Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται πάντως να εκτιμήσει κατά πόσο οι προϋποθέσεις εφαρμογής, καθώς και η εφαρμογή στην πράξη των κρίσιμων διατάξεων του εσωτερικού δικαίου, καθιστούν τις διατάξεις αυτές κατάλληλο μέτρο για να αποτρέπεται και εν ανάγκη να τιμωρείται η καταχρηστική χρησιμοποίηση από τις ειδικές αρχές διαδοχικών συμβάσεων». Δεν λέει πουθενά ότι με τον τρόπο αυτό επιτρέπει στο δικαστήριο να πει «μετατρέπω». Λέει «να αποτρέπει ή να τιμωρεί». Τι θα πει «να τιμωρεί»; Ακόμα και αν χρειαστεί να βάλουμε ποινικές ρήτρες, ακόμα και αν χρειαστεί, παραδείγματος χάριν στην περίπτωση αυτή να πληρώνει αποζημίωση. Αυτό λέει. Πουθενά –το τονίζω- πουθενά δεν λέει η απόφαση, και θα μπορούσε να το πει, ότι έχουμε τη δυνατότητα να επιβάλλουμε μέσω κοινοτικών διατάξεων αυτόματη μετατροπή, ενώ το απαγορεύει το Σύνταγμα. Μακάρι να μπορούσε να γίνει αλλά δεν γίνεται για λόγους συνταγματικούς. Ξέρετε ότι πήραμε όλοι μαζί την απόφαση ακριβώς γιατί αν δεν παίρναμε την απόφαση το 2001 αυτή η φάμπρικα του να μπάζουν ανθρώπους από το παράθυρο χωρίς αξιοκρατία, χωρίς τίποτα. Διότι το ξέρουμε, κύριε Πρόεδρε, με όλη την αγωνία που έχω και εγώ και εσείς για τους συμβασιούχους, ότι προσλαμβάνονται χωρίς να υπάρχει προηγουμένως κάποιο κριτήριο διαφάνειας, χωρίς να υπάρχει Α.Σ.Ε.Π.. Αυτό θέλουμε; Την αγωνία όλων των άνεργων που δεν είναι συμβασιούχοι; Πώς θα το κάνουμε; Αυτό το νόημα έχει και η μοριοδότηση, η οποία ναι μεν ενισχύει στο 50% τους συμβασιούχους, αλλά επιτρέπει και σε άλλους που είναι απέξω, εφόσον έχουν προσόντα αυξημένα, πέρα από την εμπειρία την οποία έχουν οι συμβασιούχοι, να διεκδικήσουν και εκείνοι τη μοίρα τους. Ήταν μια σωστή και δίκαιη λύση το 2004, την οποία επικρότησε πλήρως το δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εκεί θα μείνουμε. Ως εκεί. Εκείνο που μπορείτε να μου πείτε –και έχετε απόλυτο δίκιο- είναι ότι το θέμα των συμβασιούχων θα λυθεί μόνο όταν προκηρυχθούν όλες οι κενές οργανικές θέσεις που έχουμε. Γνωρίζετε ότι έκανα πολλές προσπάθειες και το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, όσο μπορούσε. Δεν είναι δυνατόν κάτω από τους όρους δημοσιονομικού ελλείμματος στους οποίους ζούμε, να υπάρξει αυξημένος αριθμός θέσεων αορίστου χρόνου ή και μόνιμων θέσεων, για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν τη μοριοδότηση, να απορροφηθούν. Αυτό ναι. Εκεί πρέπει όλοι, όταν ξεπεράσουμε την κρίση, να δώσουμε τη μάχη ώστε όταν πληρωθούν αυτές οι θέσεις οι οποίες είναι μονίμων ή αορίστου χρόνου, τότε θα πάψει να υπάρχει και το θέμα των συμβασιούχων. Πάντως το γεν νυν έχον όπως αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα το 2001, νομοθετική ρύθμιση αυτόματης μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου δεν πρόκειται και δεν μπορεί να έρθει. Ούτε δικαστήριο είναι δυνατόν να πάρει μια τέτοια απόφαση, γιατί όποια απόφαση και αν έπαιρνε αυτή θα ήταν contra constitutione. Το άρθρο 103 παράγραφος 8 είναι σαφές και κατηγορηματικό.Ευχαριστώ πολύ.